Referenties

Een potje vechten. Niet eens altijd fysiek knokken, nog veel vaker met woorden op elkaar in hakken. Op de een of andere manier wil niemand het (vraag maar eens aan mensen in je omgeving of ze ruzie leuk vinden, of ze het op hun to-do lijstje van die dag hebben) en toch gebeurt het.

Dag in dag uit: heel openlijk als in geschreeuw tussen ouder en kind, broertjes en zusjes onderling, in de klas, zelfs op het kinderdagverblijf wordt er geduwd, getrokken en gebeten. En minstens zo hard buiten een gezin, klas, school wordt er ruzie gemaakt: soms heel openlijk waarbij een rechter of geschillencommissie om een uitspraak wordt gevraagd, soms heel onderhuids waarbij in een team een en ander vakkundig om zeep wordt geholpen.

Kortom: ruzies, conflicten, onenigheden lijken er altijd en overal te zijn.

Aan de ene kant is dat natuurlijk prima. Waar wrijving is, is glans. Maar niet altijd. Dat is de andere kant: soms wordt er meer kapot gemaakt dan nodig. Hebben anderen (kinderen in een vechtscheiding, collega’s op een afdeling, ‘gewone’ medewerkers bij een fittie tussen bestuur en ondernemingsraad) er last van en ontstaat er een sfeer van wederzijds wantrouwen die maar moeilijk te doorbreken is.

Dus ja, ruzie zal er altijd zijn, en nee, leuk is anders. Precies om die reden, om de reden dat conflicten niet oké zijn, niet gelukkiger maken, daarom houdt Wanda Everts niet van gedoe. Zoals ze zelf schrijft: conflicten zijn niet haar ding, daarom lost ze ze graag op. Everts is meester in de rechten, heeft jarenlang gewerkt voor het Openbaar Ministerie en als docent rechten bij de Open Universiteit Nederland. Everts was rechter en vice-president voor de rechtbank Zwolle. Van rechtsspreken weet Everts dus de ins en outs. Aan het begin van deze eeuw is Everts van het rechtspreken naar de mediation geschoven. Om precies dezelfde reden als waarom Everts het boek Elegant beïnvloeden schreef: vanwege haar behoefte om de wereld iets mooier en prettiger te maken.

Elegant beïnvloeden gaat over conflicten. Over wat ze precies zijn en wanneer ze ontstaan. Over de gangbare conflicttheorieën, de verschillende manieren en mogelijkheden om vragen te blijven stellen. In het boek wordt uitgebreid beschreven hoe je met elegante beïnvloeding (dus zonder gezichtsverlies voor welke partij dan ook) een conflictsituatie bij kan sturen. Zodat je al snel écht met elkaar praat, in plaats van tegen een muur of in de negeermodus terecht komt.

Als vrij verse MfN-registermediator durf ik wel te zeggen dat Everts boek een must-read is en een waardevolle aanvulling op het Handboek Mediation dat mediators van a tot z mogen kennen om registermediator te worden.

Betekent dat, dat Everts boek alleen interessant is voor mediators en toga-dragers met een voorliefde voor geschilbeslechting? Zeer zeker niet. Everts schrijft helder en aansprekend. Ze noemt veel praktijkvoorbeelden wat haar boek een aanrader maakt voor iedereen die zelf communiceert en voor iedereen die op welke wijze dan ook de verantwoordelijkheid draagt voor andere communicerenden. Ik denk aan leerkrachten, docenten, teamleiders, directeuren, managers, bestuurders, ondernemingsraden. Ook denk ik aan opvoeders, ouders, kinderen, buren.

Kortom: voor iedereen die geïnteresseerd is in communicatie tussen mensen en hoe je daar een bijdrage aan kan leveren. Voor iedereen die zélf gedoe en onenigheid wil kunnen terugbrengen tot normale proporties, tot een oplossing voor problemen. Voor iedereen die ongemak en onvrede als een kans ziet om een situatie te verbeteren.

Helmar Niemeijer werkt met Buro Zuiver aan verbinding tussen kinderen, ouders & onderwijs en blogt op www.helmarniemeijer.nl